Met onze laatste AH-kortingskaart boekten we een tafeltje bij Louis XV. Het restaurant ontleende niet alleen zijn naam aan de Franse koning, maar ook diens vermeende uitspraak ‘Na ons de zondvloed’. Betekent dat een overdaad aan eten op tafel?
Sfeer
Aan de buitenkant oogt Louis XV als een wat shabby bruin café, maar met zo’n naam moet het interieur toch wel een klein Versailles nabootsen? Zo protserig blijkt de zaak niet ingericht, maar er zijn wel de nodige verwijzingen naar de barokke rococostijl die vernoemd werd naar deze koning: medaillonstoeltjes, glazen kroonluchters, krullerig behang op de muren. Die elementen worden gecombineerd met veel warm hout, robuuste tafels, moderne kunst aan de muren en een antracietkleurig plafond. Dat levert een prettige, warme sfeer op die niet doorslaat naar het kitscherige. Maar het geheel heeft eerder de uitstraling van een eetcafé dan een chic restaurant, terwijl de menukaart in ieder geval deels op de tweede categorie wijst.
Eten
Bij Louis XV staan veel traditionele Franse gerechten op de kaart: kikkerbilletjes, chateaubriand, kreeft thermidor. Mooi, want daar onderscheid je je mee tussen al die restaurants die carpaccio, saté en spareribs serveren. Dus is het jammer dat zulke standaard-opties – niet bepaald Frans – hier ook op de kaart staan. De prijzen op het menu lopen daardoor enorm uiteen: van €15,50 voor een vegetarisch taartje en €17,50 voor de saté tot €33,75 voor gegrilde ossenhaas en €34,50 voor een hele kreeft. Dat klinkt alsof de restaurateur geen enkele klandizie wil mislopen, maar je kunt nu eenmaal niet succesvol van alle markten thuis zijn.
Omdat we met een AH-kortingskaart komen, krijgen we een aangepast menu: een proeverij van voorgerechten, keuze uit drie hoofdgerechten en een nagerecht, samen voor €32,50. De ossenhaas en kikkerbilletjes moeten we voor die prijs dus aan ons voorbij laten gaan.
De proeverij bestaat uit voorgerechten die niet op de reguliere kaart staan: een ‘bonbon’ van gekonfijte eend, een pompoenkroketje en rillette – een soort paté – van zalm en forel. Het trio smaakt ons wel – het paneerlaagje van zuurdesembrood om de bonbon is niet knapperig, maar de zoete tomatenjam maakt een hoop goed – al hebben we moeite om alle genoemde elementen te ontdekken. De ‘avocadosalade’ op het vistorentje is een miniplukje krulsla met een groen kringeltje saus ernaast waar we avocado in vermoeden en de kweepeergelei is een dunne streep die zo kleverig is dat je hem met geen mogelijkheid van het bord kunt schrapen. Als je een ingrediënt specifiek noemt op het menu, willen we het ook kunnen proeven.
Tafelgenoten en ik kiezen alle drie een ander hoofdgerecht. De kabeljauw met een korstje van groene kruiden en beurre blanc met saffraan is goed gebakken en ook de kalfssukade met saus van groene peper en honing bevalt: het vlees is mooi op smaak. Beide gerechten staan niet op de reguliere kaart, in tegenstelling tot mijn hoofdgerecht: dat is een combinatie van de twee vegetarische gerechten waar je normaal gesproken uit kunt kiezen. Een portobello gevuld met een heerlijk romige, pittige geitenkaascrème en een aardappeltaartje met courgette en paprika. Allebei zijn het een beetje standaard vega-gerechten, maar van de portobello lust ik wel een tweede terwijl het taartje wat laf smaakt. Wat ook opvalt: alle drie de borden zijn opgevuld met een nogal willekeurig ogende verzameling groenten: een halve gele biet, een bospeen met het groen er nog aan, een halve mini-puntpaprika, een halve tomaat, een blok courgette. Het oogt allemaal erg rommelig en voegt qua smaak ook weinig toe aan het hoofdgerecht.
Het nagerecht is ook weer buiten de kaart om: een bol fris aardbeiensorbetijs – jammer van de ijskristallen – een dot zure hangop en een wel heel erg miniscuul puntje cheesecake met rodevruchtencompote. Dat valt in het niet bij de rest, terwijl het op de kaart als hoofdbestanddeel wordt genoemd. De elementen smaken goed bij elkaar, maar de verhoudingen zijn wat vreemd.
Bediening
Bij binnenkomst in een nog vrij lege zaak melden we dat we gereserveerd hebben. We mogen zelf een tafeltje uitzoeken, zegt onze gastheer. Dit leek ons het soort zaak waar je naar je plek begeleid wordt: een gemiste kans. Wanneer tafelgenoot 1 even later om een zoete witte wijn vraagt en ik om een droge, krijgen we dezelfde sauvignon ingeschonken omdat die ‘half zoet’ is. Een beetje wonderlijk, als je bedenkt dat Louis XV een wijnbar heeft en er op de wijnkaart de nodige wijnen per glas staan. Gebrek aan keus zou het probleem niet moeten zijn. Wel positief: we krijgen toelichting bij het voorgerecht, de proeverij. Al met al is de bediening niet slecht, maar het kan nog wel beter.
Kans op een tweede bezoek
Op basis van de menukaart en de website hadden we gedacht dat Louis XV een chiquer restaurant zou zijn dan het is. Wat het niveau van interieur, bediening en eten betreft is dit gewoon een eetcafé, maar dan met de nodige prijzige gerechten. Die hebben we nu niet geproefd, maar we kunnen ons niet voorstellen dat er dan opeens gerechten van een totaal ander niveau op tafel komen. En dan is de keus voor een ander restaurant toch heel snel gemaakt als je wat geld te besteden hebt.
Oude Kijk in ’t Jatstraat 47
www.louisxv.nl
Prijs driegangenmenu €27 – €60