Stel: je foodie-vrienden van ver komen eten, en jij wilt A) indruk maken met je kennis van de Groninger horeca, en B) ergens eten waar je zelf ook nog niet eerder bent geweest, want je hebt een website om vol te schrijven. Waar ga je dan naartoe? Houdt van Eten voldeed aan beide eisen en stelde niet teleur.
Sfeer
Klassiek, maar ongedwongen. Koloniale eettafels met daarbij donkerbruine leren stoelen die heel geschikt zijn voor een lang avondje tafelen. Geen tafelkleed, wel servetten van grof linnen. Aan de muur hangen fleurige schilderijen. Het interieur zal niemand enorm tegen de borst stuiten, maar er spreekt weinig visie uit.
Eten
Ik noem mezelf altijd maar een semitariër: ik eet wel vlees, maar liever in een bijrol dan in de hoofdrol. Dus kies ik in restaurants vaak voor vegetarische gerechten. De keus bij Houdt van Eten kan beter: één vega-voorgerecht, en in beide hoofdgerechten zijn asperges verwerkt. Je zult maar een vegetariër zijn met een hekel aan asperges.
De bediening komt na mijn bestelling heel attent vragen of ik strikt vegetarisch eet. Ik zeg ja en krijg daarom een andere amuse dan mijn tafelgenoten. Zij een mini-hamburgertje van krab, ik panna cotta van blauwe kaas met gekonfijte sinaasappel.
Het vegetarische voorgerecht is een voorjaarssalade met biet, koolrabi, geitenkaas, aardappel en mosterdsla en een zoete balsamicodressing. Mijn tafelgenoten hebben het vaststaande driegangenmenu gekozen, dat begint met een proeverij van voorgerechtjes. De salade zit daar in mini-variant bij, en die verklaren ze alle vijf unaniem tot winnaar. Dat ben ik met ze eens.
Op hun bordje vinden ze verder een kokkel, heilbot, parelcouscous met langoustineschuim en ‘op klassieke wijze platgeslagen’ ossenhaas. Wij fantaseren bij die omschrijving over stenen hamers, maar het blijkt gewoon een eufemisme voor iets dikker gesneden carpaccio te zijn. De volgorde van de gerechtjes vinden mijn tafelgenoten qua smaak niet kloppen, al is het esthetisch wel de beste keus. Ze eten dus heel eigenwijs niet van links naar rechts.
Ik ga verder met een proeverij van asperges. De witte asperge in een krokant deegjasje, de aspergecrème en de hollandaisesaus zijn geslaagde elementen. De aspergebouillon wat minder: die oogt kunstig, maar opeten is een kwestie van deconstructie. Eerst moet je het kwarteleitje en de groene aspergetips eruit vissen, en dan blijft er heet water over. Een tweede kopje is gevuld met kwartel-roerei en cantharellen, een combinatie die iets meer zout had kunnen gebruiken.
Van tafelgenoten 2 tot en met 6 hoor ik ondertussen geen onvertogen woord: de lamsrack en lamsnek (procureur) met spinaziepuree gaat schoon op. Ook op hun borden weer asperges: de kok is duidelijk van plan om ten volle gebruik te maken van het aspergeseizoen.
Bij de nagerechten ontbreken de asperges gelukkig. Tafelgenoten 2 en 3 bestellen port bij hun gulle kaasplankje en krijgen zomaar twee soorten, zodat ze bij elk van de vijf kazen de best passende kunnen drinken. Tafelgenoten 4, 5 en 6 kozen voor een proeverij met Turks fruit, tiramisu, crème brûlée, panna cotta en een plak ‘cake’ van drie soorten chocolademousse. Tafelgenoot 4 krijgt traanogen van de roze peper in de mousse, maar mogelijk ligt dat aan zijn gevoelige smaakpapillen, want de rest heeft nergens last van.
Twee onderdelen van de proeverij vormen samen mijn nagerecht: de tiramisu en het Turks fruit. Waarom er voor die combinatie is gekozen is me niet geheel duidelijk, maar los van elkaar zijn ze lekker. Het ‘Turks fruit’ van appel is overigens wel een erg losse interpretatie van the real deal: dit is meer een soort mousse met knisperige vanillesuiker en een vogelnestje van deegdraadjes.
Bediening
Hier weten ze hoe het hoort. We worden bij de deur ontvangen, onze jassen worden aangenomen en we worden naar onze tafel begeleid. Serveren gaat op rechts en bij elke gang krijgen we enthousiaste uitleg over het eten. Enige minpunt, maar dat ligt ‘m aan de keuken: tussen de gangen zit behoorlijk wat tijd. We doen dik drie uur over drie gangen.
Kans op een tweede bezoek
Persoonlijk geef ik de voorkeur aan restaurants met iets meer sjeu: de ongeïnspireerde inrichting van Houdt van Eten doet voor mij afbreuk aan de beleving. Maar dat is een kwestie van smaak. Het eten is hier uitstekend en de bediening top, en dat is voor de meeste mensen belangrijker. Tegen die mensen zou ik zeggen: gaan!
Herestraat 96
www.houdtvaneten.nl
Prijs driegangenmenu €32,95 – €50