Happy Italy is de nieuwste fastfood-Italiaan in Groningen, na De Pastafabriek en Vapiano. Het verschil met die andere twee: bij Happy Italy hoef je niet in de rij te staan voor je eten, maar word je gewoon bediend. Da’s toch wel prettig als je met een hele groep bent, dus schuiven we tien vrouw sterk aan in de Oosterstraat.
Sfeer
Zoek de definitie van ‘vreetschuur’ op in het woordenboek en je komt de naam Happy Italy tegen. We hebben hier met een clubje afgesproken en een van hen belt dat ze onze tafel niet kan vinden, zo groot is het. Maar, dat moet ook gezegd, het is wel een leuk aangeklede vreetschuur. Houten vloer, bakstenen pilaren, fabriekslampen, torens van pizzadozen her en der zorgen voor een gezellige sfeer. De akoestiek in de grote open ruimte is matig: je kunt alleen praten met de mensen direct naast of tegenover je. Een pluspunt is dan weer de aparte ruimte met ballenbak achterin de zaak, een zegen voor zowel mensen met als zonder kinderen.
Eten
Het uitgangspunt van Happy Italy: vers bereid eten dat snel voor je neus staat en weinig kost. Dat maakt het restaurant heel geschikt voor groepen met een klein budget of mensen die na een dagje stad even snel iets willen eten. Niet zo gek dus dat er weinig voor- en nagerechten op de menukaart staan, want de meeste mensen zullen het bij een hoofdgerecht houden. Omdat wij hier voor een recensie zijn gaan wij wel voor de drie gangen. Althans, dat is het plan, maar daarover later meer.
Van de drie antipasti-schotels bestellen we er twee. De schaal met Italiaanse vleeswaren – prosciutto, salami en mortadella – plus zongedroogde tomaat, artisjokken en groene olijven gaat zonder commentaar schoon op. Nou ja, toch een beetje commentaar: het bijgeleverde brood is droog. Over de andere schotel hebben tafelgenoten meer te zeggen. De mozzarella kan op enthousiasme rekenen – ,,echte buffelmozzarella, heerlijk!’, maar er ligt wel heel veel pesto op, die ook nog iets aan de zoute kant is. De geroosterde paprika is ook al van zoveel saus voorzien: die verzuipt bijna in de balsamicodressing.
Ik heb een van de salades besteld als voorgerecht, maar dat blijkt zo’n grote schaal dat ik me afvraag of het niet als hoofdgerecht bedoeld was. Gelukkig is het geen straf om te eten: gemengde sla met pittige salami, zachte geitenkaas, pijnboompitten en honing. Het mag dan een goedkope tent zijn, ze kiezen hier wel voor goede ingrediënten. Wel had ik de salami en sla graag iets kleiner gesneden gezien, want deze opmaak met grote bladeren sla onderin en plakken vlees bovenop eet niet zo makkelijk.
Mijn pizza, met diezelfde pittige salami, gorgonzola en verse spinazie, is ook geslaagd. Uitgesproken smaken, knapperige bodem, goede korst. Alleen: wat een wagenwiel! Je moet al een grote eter zijn om zo’n ding op te krijgen, maar na die salade lukt dat zeker niet meer. Ik laat de helft liggen, die gaat in een pizzadoos mee naar huis.
Niet alle tafelgenoten zijn zo te spreken over hun bestelling. Op tafel komen onder meer een pizza met prosciutto, salami, champignons en artisjokken, eentje met aubergine en ricotta en eentje met San Daniele-ham en parmezaanse kaas. ‘Flauw’, is de algemene teneur, en ze vinden het deeg wel erg dun belegd. De pizza met champignons en knoflook van tafelgenoot J. is bovendien verbrand aan de onderkant en dat is te proeven.
Over de pasta’s zijn positievere geluiden te horen. De tagliatelle Del Padrone met roomsaus, garnalen, Spaanse peper en champignons is mooi beetgaar en goed op smaak, al had de kok wat zuiniger met peterselie mogen zijn. Dit is ook weer een enorme maaltijd, net als de pasta met gegrilde kip, cherrytomaatjes en citroen. De ravioli caprese met zongedroogde tomaat, basilicumpesto en mozzarella is een beschaafdere portie. Dat lijkt in verhouding dan weer weinig, maar tafelgenoot M. vindt het een prima hoeveelheid. ,,Wel lekker, maar een beetje saai”, oordeelt ze.
Omdat we volle magen hebben, maar in het kader van de recensie toch de toetjes willen proberen, besluiten we te delen. Het zijn namelijk ook weer flinke jongens, zien we wanneer de nagerechten van de tafel achter ons per abuis bij ons bezorgd worden. Maar het is zo lang wachten op de bediening dat we het erbij laten zitten: het voortdurende geroezemoes in de zaak begint op de zenuwen te werken. Dan maar geen tiramisu, citroen-merenguetaart of panna cotta, maar een kopje thee op een rustig terras ergens.
Bediening
Op onze tafel ligt een kaartje waarop je kunt aangeven wat je van de bediening vond, met keuzes die variëren van ‘zeer vriendelijk’ tot ‘slecht’. Maar het één sluit het ander natuurlijk niet uit en het bewijs wordt deze avond meteen geleverd: vriendelijk zijn de jongens en meiden die wij treffen zeker, maar er gaat ook het nodige mis. Zo komt een van de pizza’s zoveel eerder dan de rest dat we vermoeden dat die voor de tafel achter ons bedoeld was. Daarna worden er tot tweemaal toe nagerechten bij ons op tafel gezet die we niet besteld hebben (ook bedoeld voor die andere tafel, blijkt) en wanneer we zelf een dessert willen bestellen, moeten we zo lang wachten op aandacht van de bediening dat we het maar opgeven en afrekenen. Goede logistiek is in zo’n grote zaak een vereiste, blijkt maar weer.
Kans op een tweede bezoek
Voor een intiem diner voor twee moet je hier niet wezen, maar voor grote groepen die op hun budget letten en hechten aan kwantiteit is Happy Italy geen verkeerde keus. Toch mogen die porties wat ons betreft wel wat kleiner: vrijwel niemand eet z’n bord leeg, ook aan andere tafels niet. Daardoor verdwijnt er, ondanks het lovenswaardige standaard aanbod voor een doggy bag, veel eten in de prullenbak. Zonde.
Oosterstraat 56
www.happyitaly.nl
Prijs driegangenmenu €12,85 – €23,60