Op een regenachtige zomeravond fietsen we naar het Kattendiep, waar De Gulzige Kater het diner serveert. Omdat ons gezelschap uit kattenliefhebbers bestaat, staat het restaurant meteen met 1-0 voor. Maar blijft dat zo?
Sfeer
Stiekem hadden we wel een beetje op een kat-centrisch interieur gehoopt, een beetje zoals bij het Javaans Eetcafé waar de lambrisering van kattenbeelden is gemaakt. Maar De Gulzige Kater is een doorsnee eetcafé, neutraal ingericht met crèmekleurige muren en stoelen, veel donker hout en vooruit, een paar kleine kattenbeeldjes. Door z’n bescheiden formaat is het best een knusse zaak, maar het oogt allemaal wel wat sleets. De vloer is aan een nieuwe lik verf toe en de tafels ook.
Eten
We zijn vanavond bij De Gulzige Kater beland omdat de gerechten op de kaart net even wat leuker klinken dan wat je doorgaans in eetcafés tegenkomt. Vrees niet, de onvermijdelijke saté en spareribs staan ook hier op het menu, maar je kunt bijvoorbeeld ook empanada’s met brie en groenten krijgen of gamba’s met paksoi. En goed nieuws voor kleine eters: een deel van de hoofdgerechten kun je als halve portie bestellen.
Als voorafje nemen we twee keer de arancini (€7,95) – gefrituurde balletjes risotto met mozarella – en de kroketjes met paddenstoelenragout (€6,95). Aan het ongelijke formaat van de balletjes kun je zien dat ze zelfgemaakt zijn. Ze zijn behoorlijk donker gebakken, maar het kan nog net. De risotto had van mij hoger op smaak mogen zijn, maar mijn tafelgenoten, die minder zout eten, vinden het prima zo. Er zit basilicumolie in een kommetje bij, maar zo’n grote bal dipt niet echt handig.
De paddenstoelenkroketjes zijn romig van binnen en knapperig van buiten: erg geslaagd. De dip van pittige grove mosterd past hier goed bij. We krijgen ook een karaf water, altijd een gastvrij gebaar.
Als hoofdgerecht neem ik het mediterrane stoofpotje met kip, chorizo, tomaat, cashewnoten en paprika (€17,50). Volgens de kaart zou er ook Spaanse peper in moeten zitten, maar die proef ik niet: het stoofpotje heeft weinig pit. Het verse stokbrood is welkom, maar er liggen ook twee stengels groente op het bord, die niet erg uitnodigend ogen: een kwart rauwe wortel in de lengte gesneden en een stuk courgette. Moet ik die opeten?
Aan de overkant van de tafel staat de vis van de dag (€18,95) op het menu: op de huid gebakken zeebaars met ‘Caribische salsa’ en uitgebakken serranoham. Tafelgenoot is doorgaans niet zo’n viseter, maar deze valt in de smaak. De salsa bestaat uit gesneden tomaat, ui en iets geels dat stevig en friszoet is en dat we niet zo snel kunnen thuisbrengen. Dat zal het Caribische element wel zijn.
De andere tafelgenoot heeft een maaltijdsalade besteld met glasnoedels, paprika, tomaat, komkommer, feta, cashewnoten en perzik, die je naar keuze kunt aanvullen met ossenhaaspuntjes, witvis of tofu (€16,50). Zij gaat voor de eerste optie. Het lijkt een curieuze combinatie van ingrediënten, maar wel eentje die werkt, oordeelt tafelgenoot. Door de sojadressing is het gerecht alleen wat aan de zoute kant, vindt ze.
Om te delen krijgen we er een schaaltje knapperig gebakken friet bij en een kom salade, die grotendeels dezelfde ingrediënten bevat als de maaltijdsalade, maar dan met een andere dressing en minus het vlees en de noedels.
Dan de desserts (alles €7,50): een smeuïge brownie met vanilleijs voor de een, een romige appelbavarois met kletskop voor de ander en voor de derde een cheesecake met bastognebodem. Dat is geen stevige cheesecake zoals je die meestal krijgt, maar een zachte massa die in toom gehouden wordt door de chocoladeschotsen aan de zijkant. Er zit ook een schaaltje perzikcompote bij, die als ‘gel van perzik’ op de kaart stond. Daar hadden we ons iets anders bij voorgesteld, maar dit is ook prima.
Bediening
Onze gastheer is vriendelijk, heeft wat kwinkslagen paraat en is niet te beroerd om alle vragen die tafelgenoot over haar vis heeft te beantwoorden. Wel jammer dat het hem niet opvalt dat mijn glas al voor het voorgerecht leeg is; ik moet zelf om een tweede drankje vragen wanneer het hoofdgerecht op tafel komt. Na het eten blijkt het ook lastig om zijn aandacht te krijgen zodat we om de rekening kunnen vragen.
Kans op een tweede bezoek
De Gulzige Kater springt er niet overduidelijk uit in het genre eetcafés in Groningen, maar het is een solide optie, waar ze veel zelf maken. Hoewel ik niet onmiddellijk een herhalingsbezoek voorzie, zou dat zeker geen straf zijn.
Gedempte Kattendiep 33
www.gulzigekater.nl
Prijs driegangenmenu €30 – €43