De laatste keer dat we een bezoek brachten aan De Gans was in gezelschap van kritische Smaak van Stad-lezers. Toen viel het eetcafé ons wat tegen, gezien de jubelverhalen die we online lazen. Hadden we pech die avond? Tijd voor een herkansing.
Sfeer
De Gans heeft nog altijd hetzelfde eetcafé-interieur met veel donker hout en decoratieve ganzen-frutsels overal. Best knus op het eerste gezicht, maar wie iets beter kijkt ziet dat het nogal sleets is. De vloer kan wel een nieuw likje verf gebruiken en het plafond bladdert af. Dat is tot daar aan toe in een kroeg met schaarse verlichting, maar in een restaurant vind ik het toch prettig als ik niet hoef te vrezen voor neerdwarrelende snippers verf in mijn soep. Wel leuk: de rode loper voor de deur.
Eten
We krijgen een amuse van het huis: altijd een leuk begin. Voor 35 euro mogen we daarna drie gangen van de kaart kiezen. Naast het reguliere menu zijn er ook nog dagspecialiteiten – een tikje onhandig aan tafel gepresenteerd in een fotolijstje – waaronder de pasta parmigiana. Dat is een klassieker van De Gans, heb ik gehoord, dus die wil ik zeker proberen. Gelukkig is een van mijn tafelgenoten er ook voor te porren, want het is voor minimaal 2 personen.
Onze gastheer brengt een grote Parmezaanse kaas op een serveerwagentje naar onze tafel, waarna hij het ding flambeert om vervolgens de spaghetti door de gesmolten kaas te wentelen. De pasta wordt afgemaakt met meer versgerapte Parmezaan en truffel. Heel eerlijk: de pasta smaakt prima, maar het is vooral de show die het leuk maakt.
De derde eter aan tafel bestelt de paddenstoelenbouillon met huisgemaakte ravioli gevuld met wilde gans. Dat is leuk aan dit eetcafé: je ziet de naam niet alleen terug in het interieur, maar er staan ook steevast enkele gerechten met gans op de kaart. Wilde gans heeft een typerende sterke smaak en dat zorgt in combinatie met de bouillon voor een leuk herfstig voorgerecht.
De wijnen die hier geschonken worden zijn uitstekend. Bij de pasta drinken we op aanraden van onze gastheer een riesling en hij blijkt een goede kijk te hebben op wijn-spijscombinaties.
Over de hoofdgerechten zijn we wisselend tevreden. De sukade met sjalottenjus is uitstekend: mals vlees, fijne rooksmaak. Maar het kipstoofpotje van de dagkaart is niet veel bijzonders: de stoofsaus is meer een soort onbestemde bouillon die diepte mist. De kip zelf is prima, maar tafelgenoot had ook graag wat meer groente als vulling gezien.
Ik heb de zuurkoolmuffins met komijnekaas en kerriesaus laten komen. Die zijn goed op smaak, maar hoewel ik de zuurkool in het beslag kan zien zitten, proef ik hem niet en dat is jammer.
Alledrie hebben we ongeveer dezelfde groenten gekregen: snijboon, kiemgroente en gegrilde witlof en courgette. Die laatste twee komen van de barbecue, gok ik: wanneer we na het diner buiten staan ruik ik het bekende rookluchtje. Sommige chefs hebben de neiging om overboard te gaan met roken – ze hebben een speeltje en zullen het gebruiken ook – maar bij De Gans kiezen ze gelukkig voor gematigdheid. De overige bijgerechten zijn friet met mayonaise, gebakken aardappeltjes en huisgemaakte coleslaw: het bekende werk.
Ik sluit af met een bokkenpootje met hazelnootcremevulling en ijs van gerookte karamel. Dat laatste is bijzonder en lekker in kleine hoeveelheden. De plukjes gedroogde munt op het bord ontsieren het gerecht een beetje, want die nodigen niet uit tot opeten.
De ene tafelgenoot is tevreden over het chocoladedessert met smeuïge brownie, arretjescake, chocoladeijs en -mousse. Voor de chocoholic een fijn nagerecht. De aardbeitjes erbij zijn natuurlijk niet van het seizoen, maar vooruit. De andere tafelgenoot heeft het kaasplankje besteld. Dat bestaat uit vier soorten kaas en wat walnoten, maar had wel iets meer aangekleed mogen worden met een stukje brood of drupje vijgenjam.
Bediening
Dit is waar De Gans zich van zijn beste kant laat zien. De eigenaar voert ontspannen gesprekjes vol kwinkslagen met zijn gasten, of ze nu voor het eerst komen of bekende gezichten zijn. Zo zorgt hij voor een memorabele avond, ook omdat hij ronduit weigert om mijn tafelgenoot een bepaald biertje te serveren. Dat past voor geen meter bij diens voorgerecht, legt hij uit, dus komt het pas daarna op tafel. Het brengt tafelgenoot even van z’n stuk, maar ik moet er wel om lachen, die Groningse directheid. De jongeman die meehelpt in de bediening doet dat nog maar kort, vermoeden we: hij moet die informele flair nog in de vingers krijgen.
Kans op een tweede bezoek
De entourage kan wel een opknapbeurt gebruiken en het eten bij De Gans maakt geen diepe indruk, maar toch kunnen we de enthousiaste recensies op het web beter plaatsen nu. Onze gastheer bewijst namelijk hoe belangrijk de bediening kan zijn voor de restaurantervaring. Tijdens ons vorige bezoek kregen we maar weinig mee van hem, terwijl hij nu juist onze indruk van de hele avond verbetert.
Diephuisstraat 6
degans.nl
Prijs driegangenmenu €35