Uit eten gaan hoeft niet altijd duur te zijn: in Groningen kun je in tal van eetcafés een daghap krijgen voor een bescheiden bedrag. Maar de ene daghap is de andere niet, dus schuift De Smaak van Stad aan om ze te beoordelen. Deze keer Café Hoppe, onderdeel van De Drie Gezusters.
Wat schaft de pot?
De daghap heet bij Café Hoppe ‘stadshap’, want het is geen dagelijks wisselend gerecht. Op de kaart staan zeven opties: vijf keer vlees/vis met friet en voor wie iets meer groente wil is er de keus uit een maaltijdsalade met geitenkaas of roti met sperziebonen en zoete aardappel. Je betaalt er op vertoon van je studentenkaart 6 euro voor en dat maakt het de goedkoopste hap die we tot nu toe zijn tegengekomen. Tafelgenoten en ik hebben onze studententijd weliswaar enige jaren geleden achter ons gelaten, maar we doen vanavond mee aan de pubquiz en die kun je ook als gewone burger combineren met de stadshap.
Is het eten geslaagd?
Met ons pubquizteam proberen we vijf van de zeven opties uit: biefstuk, schnitzel, kipsaté, fish & chips en de vegetarische roti. Bij de vlees/friet-combo’s zit helemaal geen groente, valt ons op, zelfs geen plichtmatige salade. Ook jammer: de matige bereiding van het eten. De in beslag gefrituurde vis is zompig. De biefstuk, medium besteld, is rauw. Het hardgekookte ei bij de roti zit in een deegjasje dat taai is geworden en de zoete aardappel is te kort gekookt.
De saté kan wel op goedkeuring rekenen en de schnitzel is mooi krokant gepaneerd, al is het een vrij dikke korst ten opzichte van het flinterdunne lapje vlees eronder. In de champignonsaus die erbij hoort kom ik welgeteld twee plakjes champignon tegen. De stadshap is weliswaar goedkoop, maar als het enige onderdeel waarover we allemaal tevreden zijn de Vlaamse friet is, moet je als kok toch beter je best doen.
Hoe is de sfeer?
Hoppe is meer café dan eetcafé, maar het blijkt prima te doen om te eten aan de ronde bartafels. De inrichting met veel donkerbruin hout is ouderwets vertrouwd.
Hoe doet de bediening het?
De bediening – type student met een bijbaan – is vriendelijk en informeel, maar af en toe ook wat warrig: zo wordt er te weinig bestek neergelegd. We vinden het wonderlijk dat sommige medewerkers geen Nederlands spreken, maar dat schijnt het gevolg te zijn van personeelstekort: internationale studenten willen wél graag in de horeca werken.
Conclusie?
Een simpele hap zoals bij Café Hoppe geserveerd wordt kun je prima zelf maken en dat zou ik in dit geval ook aanraden: beter eten voor hetzelfde geld.
Grote Markt 38
www.dedriegezusters.nl