Of we bij Konbu zullen eten, is het voorstel. ,,Fokjeeeh”, appt tafelgenoot, die er al vaker is geweest, enthousiast terug. Dat schept verwachtingen bij de recensent. Worden die waargemaakt?
Sfeer
Konbu is hot: we dachten zonder reservering probleemloos met drie man terecht te kunnen op een donderdagavond, maar het lukt ons ternauwernood het laatste tafeltje bemachtigen. We zitten halverwege de eenvoudig ingerichte pijpenla: over de hele lengte staat een bank tegen de muur met daarvoor tweepersoonstafeltjes en aan de overzijde houten schoolstoeltjes. Niet ideaal om een lange avond op door te brengen, maar dat is in een zaak waar ze Aziatisch streetfood opdienen natuurlijk ook niet de bedoeling. De vloer en muren zijn in taupe- en grijstinten geverfd, industriële hanglampen zorgen voor licht en ter versiering hangen er polaroids verspreid door de zaak. Simpel, maar het geheel levert een prettig sfeertje op. De akoestiek is niet geweldig, merken we in de loop van de avond: naarmate het drukker wordt kost het steeds meer moeite elkaar te verstaan.
Eten
Da’s toch knap: Konbu heeft geen uitgebreide kaart, maar toch vinden we het lastig om een keuze te maken. Eigenlijk klinkt alles goed. Je kunt hier kiezen uit een reeks kleine gerechten, bedoeld om te delen, en voor de grote trek zijn er een aantal varianten noedelsoep – Japanse ramen en Vietnamese pho – of bun, Vietnamese noedelsalade. De prijzen zijn vriendelijk, dus besluiten we tot een paar snacks van 3 tot 5 euro per stuk en een hoofdgerecht elk voor 9 tot 11 euro.
De pittig-zure kimchi, de Koreaanse versie van zuurkool, wordt in een weckpotje geleverd. Je kunt het ook op een pannenkoek bestellen, maar die missen we niet: eetstokjes in de aanslag en smullen. Ook de Japanse gefrituurde kip, karaage, is een voltreffer: het vlees – dat traditioneel gemarineerd wordt in sake en sojasaus – is heerlijk mals en de korst stevig en knapperig. Er wordt een bakje mayonaise bijgeleverd en dat lijkt ons dat weer niet zo Japans, maar het is een prima combinatie. Als laatste hebben we gyoza besteld, kleine gegrilde deegpakketjes met een vulling van varkensgehakt en kool, geserveerd met sojasaus. Ze zijn leuk om te zien, met hun geschulpte randje, en smaken ook nog eens naar meer. We krijgen er vier en het is vechten om de laatste.
Konbu heeft ook Aziatische drankjes in de aanbieding en die proberen we natuurlijk uit. Het flesje Japanse priklimonade met aardbeiensmaak zorgt voor de nodige hilariteit: hoe krijg je die dop in hemelsnaam open? De serveerster zet het flesje neer met de mededeling dat ze ons eerst zelf laat uitzoeken hoe het werkt, maar dat we haar hulp in kunnen roepen als we er niet uitkomen. Het kost ons een paar minuten en we vermoeden dat het geworstel van de gasten regelmatig een bron van entertainment is voor de bediening. Wat smaak betreft is de Japanse pruimenwijn die ik later bestel interessanter: lichtzoet en iets zuur. De huisgemaakte ijsthee kan op goedkeuring van tafelgenoten rekenen, want hij is niet zo mierzoet als je hem vaak tegenkomt.
Als hoofdgerecht bestellen we alledrie noedelsoep. Bij Konbu kun je kiezen uit verschillende soorten ramen en pho. Voor de leek lijkt daar in eerste instantie weinig verschil tussen te zitten, maar onze serveerster legt het uit: ramen is Japans en wordt gemaakt met tarwenoedels, in Vietnamese pho zitten rijstnoedels. Pho wordt verder gemaakt van een lichtere, heldere bouillon en heeft wat meer uitgesproken smaken door toevoeging van limoensap en kruiden.
Tafelgenoot 1 en ik bestellen dezelfde ramen, de ‘Konbu special’ met gestoofde varkensbuik, gekookt ei, zeewier, taugé, bosui, mais en bamboescheuten, plus een paar vrolijke witte plakjes met roze spiraalpatroon. We kunnen niet thuisbrengen wat het is en het smaakt ook weinig uitgesproken, maar het blijkt – hoera voor Google – narutomaki te zijn, een gestoomde Japanse vispasta. Een soort surimi dus, die vooral voor z’n uiterlijk gebruikt wordt. Het is een kom vol afwisselende smaken en texturen, die we met plezier leegeten. Dat duurt in mijn geval overigens wel even, want ik heb wat moeite met het bestek: een grote houten opscheplepel voor de bouillon en eetstokjes voor de vulling. Die stokjes heb ik nooit goed onder de knie kunnen krijgen, maar de ingrediënten zijn te groot om op te kunnen lepelen. We hebben er niet naar gevraagd, maar vermoedelijk zal Konbu ook wel regulier bestek hebben liggen voor andere onhandige Nederlanders.
Tafelgenoot 2 smult ondertussen van de ‘pho-nomenal’, pho met alles erop en eraan: kip, plakjes rundvlees en gehaktballetjes plus rode ui, bosui, taugé, rode peper, munt en koriander. De bouillon is fris en kruidig en door de verschillende soorten vlees wordt de soep nooit saai. Toch heeft tafelgenoot nog een kleine aanmerking: er had van haar net iets meer groente in mogen zitten.
De Aziatische keuken is niet enorm van de desserts, dus het verbaast niet dat er bij Konbu slechts twee opties op het menu staan, waarvan er eentje zelfs al weer doorgestreept is. Dat maakt de keus makkelijk: drie maal de mochi balls, gefrituurde balletjes van rijstdeeg gevuld met vanilleijs, geserveerd met slagroom en chocoladesaus. Mierzoet dus, maar erg lekker. Het ijs is grotendeels gesmolten, maar dat deert ons weinig: het heeft ook wel iets als er een zee van room uit zo’n balletje stroomt wanneer je je lepel erin steekt.
Bediening
De bediening is zich er van bewust dat niet alle gasten ervaring hebben met Aziatisch streetfood en geeft voldoende tekst en uitleg bij de kaart en de gerechten. We worden het grootste deel van de avond ook snel geholpen, alleen wanneer we onze noedelsoep op hebben en een nagerecht willen bestellen, moeten we wat te lang wachten op aandacht.
Kans op een tweede bezoek
Na ons bezoek moet ik de ‘fokjeeeh’-tafelgenoot gelijk geven: hier kom ook ik graag nog eens terug. Fijn comfort food, maar dan wel van de gezonde variant en ook nog voor een zacht prijsje. Ideaal als je niet zelf wilt koken, maar ook geen trek hebt in een avondvullend programma.
Oosterstraat 10
www.konbustreetfood.nl
Prijs snacks €3 – €5, pho en ramen €9 – €11