Groningen telt inmiddels zoveel pizzeria’s dat een eigen smoel onmisbaar is om te overleven. Il Sogno zet in op de Sardijnse keuken. Is dat voldoende om zich te onderscheiden van de rest?
Sfeer
Crèmekleurige muren, donkerrood houtwerk en stoelen van zwarte skai: Il Sogno is ingericht zonder poespas. Ik vind het een pré dat de pizzeria-clichés hier vermeden worden – geen kruiken wijn aan het plafond of wandschilderingen van Romeinse ruïnes – maar dit is wel heel generiek. 
Eten
Il Sogno – ‘de droom’ in het Italiaans – is het kindje van een twintiger uit Sardinië die hier in Groningen de keuken uit zijn geboortestreek onder de aandacht wil brengen. Je kunt naast het bekende werk daarom ook een aantal specifiek Sardijnse gerechten krijgen en er is een wisselende kaart met specials. Verder heb je nog de keus uit verse pasta’s, risotto en vis- en vleesgerechten. Al met al is de lijst met opties enorm lang – wat je wel vaker ziet in Italiaanse restaurants – en voelt het een beetje alsof Il Sogno van alle markten thuis wil zijn.
Wij zijn vooral benieuwd naar de unique selling points van dit restaurant en kiezen voor Sardijnse hoofdgerechten. Maar eerst beginnen mijn tafelgenoten met wat groenvoer: een standaard gemengde salade met olijven, tomaat, komkommer en balsamico-azijn voor de een (€6,75) en voor de ander een goedgevulde salade met gorgonzola, ricotta, Parmezaanse kaas, walnoten en honing (€9,25).
Voor mij komt er melanzana alla parmigiana op tafel (€9,50), een geslaagde versie van het klassieke gerecht met aubergine, tomatensaus, gesmolten mozzarella en basilicum. Vaak wordt zoiets in een ovenschaaltje geserveerd, maar in dit geval is het een mooi opgemaakt bord met gestapelde schijven gegrilde aubergine.
De ene tafelgenoot vervolgt daarna met een pizza Di Fede (€14,25) met pikante salami, verse Sardijnse worst, gegrilde aubergine en courgette, olijven en basilicum. De korst is mooi dun en krokant en het deeg is precies voldoende belegd. De stukken worst zijn wat grof gesneden voor op een pizza – de olijven zijn er ook in hun geheel op beland – maar echt storend is dat niet.
In de tagliolini con salsiccia (€12,75), verse dunne lintpasta met tomatensaus en saffraan, komt de andere tafelgenoot diezelfde worst tegen. Hij is erg tevreden met zijn keus: ,,Je proeft de saffraan duidelijk.”
Ik heb een gerecht van de specialiteitenkaart gekozen: kulurgiones ogliastrini (€14,50), oftewel Sardijnse ravioli gevuld met een aardappelcrème en geserveerd met tomatensaus, Parmezaanse kaas en verse munt. Het is nogal een koolhydraatrijk gerecht en misschien een tikje eentonig zo zonder groente, maar de deegpakketjes smaken me wel. De munt past er verrassend goed bij, al is het jammer dat het kruid niet wat meer fijngesneden is. Zo’n takje laat je al snel als garnering liggen.
De desserts vallen ook weer in de smaak: een traditionele tiramisu voor de ene tafelgenoot, een frisse variant met limoncello voor mij (allebei €5,75) en voor de derde tafelgenoot een lopend chocoladetaartje met vanilleijs (€6,25).
Dit is typisch zo’n maal waarbij je voldaan naar huis gaat. Goed gegeten, voor niet te veel geld. Van ons mag Il Sogno zich best nog wat meer toespitsen op de Sardijnse keuken en standaard opties als de spaghetti bolognese en de pizza quattro stagioni van de kaart gooien: die kun je overal in Groningen al krijgen.
Bediening
Zo te horen worden we hier door echte Italianen bediend, wat goed is voor de authenticiteitsfactor. Verder wordt aan alle basiseisen voldaan: we worden vriendelijk ontvangen, hoeven nooit lang te wachten op aandacht en er wordt tussentijds een aantal keren netjes gevraagd of alles naar wens is.
Kans op een tweede bezoek
Die is zeker aanwezig. Er staat bij Il Sogno een aantal geslaagde gerechten op de kaart die je niet bij elke pizzeria tegenkomt en de prijs-kwaliteitverhouding is hier prima. Nog iets meer een eigen smoel ontwikkelen en dit kon zomaar eens een vaste waarde in Groningen worden.
Schuitendiep 78
ilsogno-groningen.nl
Prijs driegangenmenu €19 – €45