Aan pizza- en pastarestaurants geen gebrek in Groningen, maar Italië heeft natuurlijk wel meer te bieden op culinair gebied. Bij Da Mino laten we ons inwijden in de keuken van Sardinië.
Sfeer
Het interieur van Da Mino zul je niet snel in de woonbladen terugzien. Witte plavuizen op de vloer en een systeemplafond vormen de basis, een combinatie waar stylisten jeukende handen van krijgen. Maar je kunt zien dat er geprobeerd is met weinig middelen toch iets leuks van te maken. De gasten zitten aan simpele donkere houten tafels op kunstleren stoelen, maar de muren, in warm oranje geverfd en gedecoreerd met kleurige schilderijen en handgeschreven teksten, zorgen voor warmte. In combinatie met sfeerverlichting heeft de zaak op een donkere avond zo alsnog best een gezellige uitstraling.
Eten
Kom vooral niet bij Da Mino in de verwachting een pizza te kunnen bestellen. ‘No pizza’, staat er zelfs op het krijtbord bij de voordeur. Hier krijg je de authentieke Sardijnse keuken voorgeschoteld, uit de geboortestreek van gastheer Mino. Je kunt kiezen voor 2 tot en met 5 gangen en geeft aan of je vlees of vis wilt, en dat is het. Verder bepaalt Mino wat er op tafel komt.
Geen slechte deal, merken we al snel. We gaan voor vier gangen en krijgen een bruschetta met gegrilde paprika als amuse, waarna er schalen vol antipasti worden uitgestald op tafel. Het een is nog lekkerder dan het ander: coppa di Parma, gedroogde worst, meloen met prosciutto, witte bonen met tonijn, kalamata-olijven, artisjokharten, tomaatjes met mozzarella en nog zo wat smakelijks. We smullen van varkensworstjes met knapperig platbrood erbij dat bestreken is met pittige roomkaas en bestrooid met oranje poeder. Bottarga is dat, gedroogde en geraspte viseitjes van harder. De specialiteit van het huis, vertelt Mino, is de ‘carpaccio’ van dungesneden sinaasappel met pecorino en ansjovis. We geven hem gelijk.
Voor mij komt er daarna een bordje malloreddus op tafel, een soort pasta die vanwege zijn vorm ook wel Sardijnse gnocchi wordt genoemd, met een saus van tomaat en worstvlees. Hoog op smaak, perfect gekookt: heerlijk. Ik heb een wijnarrangement bij het eten besteld en krijg een niet al te zware rode wijn die hier uitstekend bij past. Tafelgenoot geniet ondertussen van spaghetti vongole – kokkels, in het Nederlands. Daar zijn de Italianen goed in, simpele ingrediënten tot perfectie bereiden.
Als hoofdgerecht krijgt tafelgenoot een hele dorade, die voor hem aan tafel wordt gefileerd. Sinaasappel, tomaat, geroosterde paprika en kruiden erbij, maar verder geen onnodige poespas, zodat de vis alle kans krijgt om te shinen. Voor mij komt er entrecote met rodewijnsaus en gestoofd eekhoorntjesbrood op tafel. Het vlees is niet meer rosé, maar wel mals. Als bijgerechten krijgen we er goed aangemaakte rucola bij, gegrilde tomaat en courgette en blokjes geroosterde aardappel. Zo willen we elke dag wel eten.
We zitten inmiddels alleen wel nogal vol, dus we zijn blij dat het dessert geen overdadig gebeuren is. Een gefrituurd pasteitje met een vulling van jonge schapenkaas en overgoten met acaciahoning, limoenrasp en poedersuiker. Dit klassieke Sardijnse dessert heet seada: een voor ons onalledaagse, maar erg geslaagde combinatie van smaken. Ik drink er een glas muscatwijn met bubbels bij: niet al te zoet, maar juist fris. Een fijne afsluiting.
Bediening
Omdat we niet doorhadden dat Da Mino uitsluitend een vast menu serveert – de Facebookpagina is weinig informatief en de site konden we in eerste instantie niet vinden – heeft tafelgenoot niet van tevoren doorgegeven dat hij geen varkensvlees eet. Dat levert enige verwarring op, niet geholpen door de Italiaanse voorkeur voor veel woorden en handgebaren. Maar we komen eruit en Mino toont zich een fijne gastheer, die zich bekommert om het welzijn van zijn gasten en met liefde vertelt over wat er allemaal op tafel verschijnt. Als het hoofdgerecht iets langer op zich laat wachten – al hebben we daar zelf nog niets van gemerkt – krijgen we een drankje van het huis aangeboden. De jonge serveerster is nog erg bleu, maar wel vriendelijk. Ze geeft ruiterlijk toe dat zij niets van de wijn weet die ze inschenkt, waar we dan wel weer om moeten lachen. Daar hebben we Mino gelukkig voor.
Kans op een tweede bezoek
We komen hier graag nog een keer, want het eten is heerlijk en de service prettig. Het geld gaat hier niet naar het interieur, maar naar het eten en daar hebben we geen bezwaar tegen. Het enige minpunt is dat we geen idee hebben wat de avond ons gaat kosten, want we kunnen nergens prijzen ontdekken. We blijken uiteindelijk voor vier gangen 52 euro kwijt te zijn, plus drankjes. Bepaald geen koopje, maar het geld wel waard.
Gedempte Zuiderdiep 44
www.ristomino.nl
Prijs viergangenmenu €52