Het oude pand halverwege het Hoogstraatje trekt restaurants met een ‘B’ aan: eerst Bij Jansen, toen Boven Jan. Nu zit Block & Barrels er, toevluchtsoord voor de carnivoor. Krijgt de zaak een A voor het eten?
Sfeer
Block & Barrels is het geesteskind van de Zuid-Afrikaanse broers Dave en Mark Pretorius, die hun sporen in de Groningse horeca verdienden bij onder meer The Dog’s Bollocks en Bar Pacific. Hun zaak is voor mensen zoals zij: stoere kerels met baarden (m/v) die je niet blijer kunt maken dan met een goed stuk vlees en een pint bier. En dat straalt het interieur ook uit: wat voorheen Boven Jan was is omgetoverd tot een pub op de begane grond en een eetcafé op de eerste verdieping, met veel zwart staal, ruig hout en een betegelde bar, plus een paar flinke tv-schermen om sport op te kijken. Een deel van de tafels staat onder de houten dakspanten, wat voor een geborgen gevoel zorgt, en wie liever buiten zit kan van daaruit een trapje afdalen naar het ruime dakterras.
Eten
Dat Block & Barrels zich van de andere horeca in de stad wil onderscheiden met zijn vlees is niet zo verwonderlijk: in Zuid-Afrika hebben ze ‘braaien’ tenslotte tot een kunstvorm verheven. Er staan wel twee vleesloze hoofdgerechten op de menukaart, maar als vegetariër dan wel flexitariër voel je je waarschijnlijk niet zo thuis in dit carnivorenwalhalla. Ik heb daarom twee echte liefhebbers – en kenners – van goed vlees meegenomen.
De voorgerechten op de kaart zijn van het soort dat je moet delen, dus dat doen we dan ook maar: een broodplankje, empanada’s en salade van watermeloen, halloumi en biltong. Die laatste bestellen we vooral omdat het ons een vreemde combinatie lijkt, fruit met zoute kaas en gedroogd rundvlees. We hadden graag gezegd dat die drie verrassend goed samengaan, maar nee. De halloumi blijkt vervangen door feta, maar daar kunnen we wel mee leven: hij doet het prima bij de watermeloen. De biltong, not so much. De Zuid-Afrikaanse delicatesse is gemaakt van plakjes gekruid en gedroogd rundvlees en doet qua smaak een beetje denken aan Groningse droge worst: erg lekker, maar het doet niks voor de fruitsalade. Het vlees proef je pas goed als je er flink op kauwt en dan heb je de meloen en feta al op, bovendien past de kruidnagelsmaak gewoon niet bij de andere ingrediënten. We scheiden het vlees van de salade en eten het apart op.
De empanada’s – knapperige en goed op smaak gebrachte deegflapjes – hebben we in twee varianten besteld, eentje met zachtgestoofde pulled pork en eentje met pittig gekruide groenten, wat vooral flinke stukken wortel blijken te zijn. De smeersels bij het op de grill geroosterde brood vinden we geen groot succes: de bietenspread is te laf en de auberginedip smaakt zo rokerig dat we nauwelijks thuis kunnen brengen waar hij van gemaakt is.
De hoofdgerechten vallen beter in de smaak. Mijn hamburger op een pretzelbroodje is goed gekruid, de bacon mooi droog uitgebakken en de bijgeleverde frietjes heerlijk krokant. Tafelgenoot 1 heeft zijn ribeye medium-rare besteld. Het vlees is iets minder rosé dan hij het had willen hebben, maar desondanks mooi mals, met een goede vetrand. ,,Prima gekruid en een lekkere grillsmaak”, oordeelt de voormalige kok. De bavette van tafelgenoot 2 is bestreken met een grove chimichurri, een mengsel van onder meer van peterselie, ui en azijn, en dat is een fijne combinatie. De bijgerechten zijn wat karig – twee parten geroosterde aardappel elk, plus wat geroosterde groenten voor de een en rodekoolsalade voor de ander – maar het vlees is dermate vullend dat tafelgenoten zich daar niet aan storen. De smoked mac&cheese die we er extra bij bestelden komt dan ook niet op, terwijl het kazig comfort food is waar we normaal gesproken nog wel meer van hadden gelust.
Ondanks de volle magen besluiten we toch tot een dessert: er staan drie stuks op de kaart dus we bestellen ze allemaal, om te delen. De panacotta, die zonder nadere omschrijving op het menu staat, blijkt verrassend genoeg het grootste succes: hij wordt geserveerd met een gezouten karamelsaus die een subtiele rooksmaak heeft. Een vleugje liquid smoke, verklapt een van de broers Pretorius ons. Het is dezelfde saus die bij het cookie dough met vanilleijs hoort en dat is misschien niet zo afwisselend, maar dat willen we in dit geval best vergeven. De cheesecake bijkt geen cake, maar een kom lobbige roomkwark met saus van rode vruchten en wat brokken praline op de bodem. Niet slecht, maar hij legt het af tegen de andere twee desserts.
Bediening
Voor een zaak die de nadruk legt op speciaalbier zou het mooi zijn als de bediening suggesties doet voor bier-spijscombinaties. Maar los daarvan zijn we aardig tevreden: we worden netjes opgevangen bij binnenkomst, bestellingen worden tijdig opgenomen en gebracht en we kunnen probleemloos halverwege het diner verhuizen van het terras naar binnen. Wees wel gewaarschuwd: net als in Zuid-Afrika is hier Engels de voertaal naast het Nederlands.
Kans op een tweede bezoek
De prijzen bij Block & Barrels vallen ons alleszins mee: voor ribeye, entrecote en T-bone betaal je 25 tot 36 euro, maar dat zijn dan ook grote en dure stukken vlees. Een ‘gewone’ steak kost je maximaal 17,50 euro en de andere hoofdgerechten zijn niet duurder dan 16 euro. Voor dat geld hebben we hier goed gegeten in een prettige ambiance: reden genoeg om nog eens terug te komen.
Hoogstraatje 3-5
www.blockandbarrels.nl
Prijs voorgerechten €4,75 – €8,50, hoofdgerechten €12,50 – €36, nagerechten €4,80 – €6