De stad Groningen is nogal karig bedeeld als het om lof van sterrenstrooier Michelin gaat. Maar vanavond strijken we neer bij het enige restaurant dat de gids wel haalde: Bistro ’t Gerecht heeft een Bib Gourmand, de pluim voor een goede prijs-kwaliteitverhouding.
Sfeer
Bistro ’t Gerecht in de Oude Boteringestraat is onderdeel van Hotel De Ville en dat heeft zo z’n voordelen: voor het aperitief worden we via een zijdeur van het restaurant naar een lichte serre geleid met makkelijke bank en open haard. Hier is het prima toeven met een wijntje in de hand. Het restaurant zelf is tijdloos klassiek ingericht. Houten lambrisering met spiegelpanelen erboven, crèmekleurige wanden en dito stoelbekleding. Dit is nog zo’n zaak waar ze aan ouderwetse luxe doen, met linnengedekte tafels, gesteven servetten en bediening in zwart-wit livrei. Een tikje formeler dus dan tegenwoordig ook in het hogere segment de norm is, maar niet zo opgeprikt dat je je er ongemakkelijk voelt in je dagelijkse kloffie.
Eten
’t Gerecht heeft al jaren een Bib Gourmand, de pluim van Michelin voor restaurants waar je een goed driegangenmenu krijgt voor maximaal 37 euro. Wie van het à la carte menu kiest redt het niet voor die prijs, maar voor het bistromenu betaal je een heel redelijke €35,50. Wij gaan vanavond voor het het viergangen-verrassingsmenu, dat €42,50 kost. Ik neem de vegetarische variant en dat blijkt gelukkig een volwaardig menu, geen aangepaste variant van wat tafelgenoot krijgt.
Het wijnarrangement slaan we over, maar we testen wel beide droge witte huiswijnen. De een wat droger en kruidiger dan de ander, maar allebei erg goed en zeker voor €4,50 per glas. Bij het eerste glas krijgen we een vrolijk schaaltje crudités: rauwe groenten met kruimels van roggebrood en een groentecrème om in te dippen. Lekker én gezond, en dat is een prettig begin op een avond waar je de calorieën maar beter niet kunt tellen. We snoepen daarna nog van een plankje knapperig brood met boter en een amuse elk: structuren van kreeft voor tafelgenoot, structuren van biet voor mij.
Het echte werk begint voor mij met een groene gazpacho met Groninger mozzarella. Ik vind het nogal een groot stuk in verhouding tot de hoeveelheid dikke soep – het is bijna meer kaas met saus erbij – maar het smaakt goed: fris en een tikje zuur met de romige mozzarella als tegenwicht. De gazpacho wordt aan tafel opgegoten. Tafelgenoot trekt zijn wenkbrauw een tikje smalend op wanneer ik begin over ‘beleving’ in de horeca, maar het geeft toch wat extra cachet aan een diner als je eten voor je neus wordt afgemaakt.
Tafelgenoot is erg te spreken over de ceviche van harder, die geserveerd wordt met noordzeegarnaaltjes, een saus van passievrucht, crème van gemarineerde lavas en plakjes rabarber. Het eerste plakje is even schrikken – zuur! – maar dat is een mooie tegenhanger voor de harder, een vrij vette vissoort.
Chef-kok Henrice Dijks is er nogal een fan van om een ingrediënt in verschillende verschijningsvormen op tafel te zetten, concluderen we bij de tweede gang. Na de ‘structuren van…’-amuses volgt nu een bord met structuren van wortel voor mij en kabeljauw met structuren van wilde paddenstoel voor tafelgenoot. Zoiets kan een gimmick worden, maar in dit geval hoor je ons nog niet klagen. Mijn gerecht is Oosters geïnspireerd, met gember en rode peper als smakelijk tegenwicht voor de zoete wortel. Op het bord liggen rolletjes met wortelcrème, een knapperig chipje en een peentje in z’n oorspronkelijke vorm. Ik spot verder iets dat verdacht veel op gefrituurde meelwormen lijkt, maar een lachende chef Dijks legt uit dat het gepofte wilde Canadese rijst is.
De kabeljauw van tafelgenoot is perfect gebakken en valt mooi in lamellen uiteen. Er zitten gebakken paddenstoelen bij, schuim van paddenstoelen en een bouillon die aan tafel opgegoten wordt: een goed gerecht, maar niet heel verrassend. Dat kenmerkt de gerechten die we vanavond krijgen, vinden we. Het vakmanschap in de keuken is duidelijk, maar het is wel wat voorspelbaar, wat we voorgeschoteld krijgen.
Ik ga verder met een fijn herfstig gerecht: ravioli gevuld met een ragout van eekhoorntjesbrood, onder een niet geheel knapperig dakje van parmezaan. Chef Dijks komt er verse truffel overheen raspen en vertelt dat hij het eekhoorntjesbrood voor de vulling die morgen vers geplukt heeft, ergens in een Drents bos. Dat eet toch net iets lekkerder, die wetenschap. Op de dry aged runderlende die hij voorgeschoteld krijgt heeft tafelgenoot wel iets aan te merken: er zit aardig wat vet aan en dat kauwt moeilijk weg. De combinatie met pompoen, pastinaak en een boozy jus met gepofte knoflook is dan wel weer goed.
Na een dessertamuse met vlierbessenijs sluiten we af met een prima bosvruchtentaartje op een frangipane-bodem, met mascarpone-ijs en brokken citrus-merengue. Voor de huisgemaakte lekkernijen die we onverwachts bij de koffie krijgen maken we met liefde nog een gaatje vrij.
Bediening
Zoals je mag verwachten in een zaak als deze loopt er goede bediening rond, vriendelijk en kundig. Een tikje gereserveerd misschien ook, maar dat past wel bij de entourage. Chef-kok Henrice Dijks heeft daar geen last van: hij gaat de tafels langs om gerechten af te maken en is wel in voor een praatje. Minpuntje in de bediening is dat ons na de tweede gang niet wordt gevraagd of we nog iets willen drinken. We hebben geen wijnarrangement genomen en dat wreekt zich hier.
Kans op een tweede bezoek
Voor goed eten in een prettige entourage zit je bij Bistro ’t Gerecht prima. Wij werden niet echt verrast door wat er op tafel kwam en dat geeft een restaurantbezoek voor ons net wat meerwaarde. Maar dat is uiteindelijk een kwestie van persoonlijke voorkeur: we durven het restaurant zeker aan te raden.
Oude Boteringestraat 43
bistrohetgerecht.nl
Prijs driegangenmenu à la carte €45.50 – €54, bistromenu €35,50, verrassingsmenu vanaf €42,50 voor vier gangen