Naast alle foodtrucks en kraampjes vind je op op Noorderzon ook Alu Alu, een pop-uprestaurant waar je tot en met 30 augustus terecht kunt, anders is het – poef – weer weg. Is het nodig om je hier naartoe te haasten?
Sfeer
Veel licht hout en planken, Alu Alu doet denken aan een huis dat net in de steigers staat. Toch hebben ze hun best gedaan om wat sfeer aan te brengen, en voor een pop-uprestaurant is het resultaat relatief geslaagd. Er is een centrale bar, op de tafeltjes liggen rood-wit geblokte kleedjes en staan vaasjes bloemen en kaarsjes om de boel op te leuken. Maar als je ’s avonds het restaurant uitloopt en het Noorderzonterrein opgaat, met lampjes die de bomen sieren, is de sfeer daar toch beter.
Eten
Een maaltijd bij Alu Alu doet je niet in het armenhuis belanden: voor twee gangen betaal je €19,50 en voor drie €25,00. De wijntjes kosten €3, een heel schappelijke prijs. Ze worden dan wel in plastic bekertjes uitgeserveerd, maar het blijft een festivalrestaurant, dus we knijpen een oogje dicht. Als voorgerecht bestel ik een groene gazpacho die een lobbige structuur heeft en dankzij een scheutje rodepeperolie lekker pittig is. Dat is fijn, want zo krijg je niet het gevoel dat je een schaaltje Olvarit aan het wegwerken bent. De nacho’s van mijn tafelgenoot smaken prima, dat doen nacho’s immers altijd als je ze met tomaten en kaas in de oven gooit. Wel is de portie – we hadden niet verwacht dat we hier ooit over zouden klagen – flink aan de grote kant: de helft blijft staan. We gokken dat het eigenlijk de bedoeling is het mandje te delen, maar zo staat het niet op de menukaart aangegeven.
Als hoofdact neemt mijn tafelgenoot ‘sticky chicken’ met parelcouscous en salade, en ik ‘funky fish ‘n’ chips’. Mijn tafelgenoot is gematigd enthousiast over de kip, die niet zo sticky en zoetig is als gehoopt. Daarnaast zijn er geen kruiden aan de couscous toegevoegd, waardoor het geheel wat flauw wordt. Ook zat ze al dermate vol na het eten van een halve emmer nacho’s dat een flink deel van de kip terug naar de keuken verdwijnt. Op de menukaart staat aangegeven dat alle tafels zijn voorzien van een doggy bag, waar we absoluut gebruik van moeten maken. Er is echter geen doggy bag te bekennen en onze restjes worden gewoon meegenomen naar de keuken, waar ze hoogstwaarschijnlijk in de prullenbak worden gemieterd. Meer aandacht voor verspilling in theorie dan in de praktijk, helaas.
Mijn fish ‘n’ chips is underwhelming. Het funky element is een salade van venkel, bleekselderij en radijs in plaats van de Britse mushy peas. Een groene saus die doet denken aan salsa verde vervangt de traditionele tartaarsaus. Ik denk bij het zien en proeven van dit bord met heimwee terug aan de Britse pub, waar de vis groter is en de portie friet kleiner. De herinterpretatie van de saus en groenten voegt weinig toe, ook omdat de salade geen kruiden, olie of azijn heeft gezien. Hoewel de vis goed smaakt, is de originele fish ‘n’ chips nog altijd vele malen beter.
Als dessert ga ik voor de Eton Mess (ook al zo’n Engelse klassieker, ik houd mijn hart vast). Mijn tafelgenoot bestelt een brownie met chocolademousse en slagroom. We zijn allebei tevreden over deze afsluiter. De Eton Mess is lekker fris met de Griekse yoghurt, rode vruchten en crunchy stukjes meringue. De slagroom proef ik niet heel sterk, maar dat hindert niet. Dit is juist een fijne en niet al te zware afsluiter van de maaltijd. Mijn tafelgenoot krijgt wederom een flinke portie, bestaande uit twee stukken brownie, twee bollen chocolademousse en twee dotten slagroom, overgoten met een toffee-caramelsausje. Een absolute crowd pleaser, al is in de opmaak van het bord van weinig finesse te spreken.
Bediening
Als we zijn uitgegeten en ons hoofdgerecht overduidelijk aan de kant hebben geschoven, komt de serveerster vragen of alles naar wens is, om vervolgens zonder de borden mee te nemen weg te lopen. Het verzoek van een andere serveerster of we voor 22 uur willen betalen omdat er dan een dienstwisseling plaats heeft, is ook wat bot geformuleerd. Verder moeten we vaak lang wachten op aandacht van de bediening, die maar mondjesmaat oplet of mensen lege glazen hebben of aan een volgende gang toe zijn. Naar ons dessert doen we uiteindelijk zelf maar navraag in de keuken. Het is de openingsavond, dus het zal nog even wennen zijn voor de bediening, maar meer dan een vijf zit er niet in vandaag.
Kans op een tweede bezoek
Nee, we laten het bij dit bezoek en zullen de deur tot en met 30 augustus niet platlopen. Wandelend over het festivalterrein zagen we heerlijke kraampjes en foodtrucks, en we verheugen ons voor de volgende keer vooral op de foodtruck met vis en een crêpe met chocolade toe.
Noorderplantsoen, tegenover Flinders
Prijs driegangenmenu €25