Het Forest Feast Kookboek is een genot om naar te kijken. Maar is het ook een genot om uit te koken?
Erin Gleeson is naast foodblogger ook fotografe en kunstenares, dus het is niet zo verwonderlijk dat haar kookboek een plaatje is geworden. Ze combineerde jaloersmakende foto’s van haar leven in de bossen van Californië met eigen aquarellen en creëerde zo een boek dat niet in de keuken hoeft te blijven liggen, maar net zo goed een plekje op de koffietafel kan krijgen.
De recepten zelf zijn ook mooi en speels vormgegeven: op de ene pagina zie je een foto van het resultaat, op de andere de instructies omlijst door de ingrediënten. Er is door die opmaak niet veel ruimte voor tekst, maar dat hoeft ook niet: de recepten zijn heel erg simpel.
Gleeson geeft graag feestjes en haar kookboek staat dan ook vol met (vegetarische) gerechten die je snel en makkelijk kunt maken voor grote groepen. Dat is tegelijkertijd ook de zwakte van het boek: het zijn vooral veel kleine hapjes en er staan maar weinig substantiële gerechten in die je zou kunnen serveren tijdens een dinertje. De twee recepten die ik uitkoos om te testen zijn wel makkelijk te combineren met bijvoorbeeld aardappelen of een salade voor een lunch of diner voor kleinere gezelschappen.
Bloemkool-kaassteaks
Klopt het recept? Ja, al schrijft Gleeson er niet bij dat je uit een bloemkool op z’n gunstigst twee ‘steaks’ uit het midden kunt snijden. De rest van de bloemkool valt dan in roosjes uiteen.
Lijkt het op ’t plaatje? Na de voorgeschreven tijd in de oven zijn de steaks niet zo bruin als op het plaatje, maar ze hebben wel wat kleur gekregen. Met de gesmolten kaas eroverheen lijkt het goed genoeg.
En smaakt ’t ook? Bloemkool en kaas is altijd een goede combinatie. De roosjes zijn gaar met nog wat bite, maar het hart van de kool is wel erg hard en draderig. Dat snij je er normaal gesproken niet voor niets uit. Dat deel van de steak laat ik dus maar liggen.
Frittatamuffins
Klopt het recept? Ik kan er niets vreemds aan ontdekken. Geraspte courgette, feta en gekookte quinoa vermengen met eieren en wat kruiden: daar kan weinig mis mee gaan.
Lijkt het op ’t plaatje? Ik kon geen rode quinoa vinden, dus heb gewone witte gebruikt. Maar de twee varianten smaken vrijwel hetzelfde en het recept vraagt ook niet specifiek om rode quinoa, dus het effect is vooral visueel. Mijn versie oogt dus wat saaier. En minder perfect, want de muffins komen niet netjes uit hun vorm, ondanks ruimhartig invetten. Het is waarschijnlijk praktischer om papieren vormpjes te gebruiken.
En smaakt ’t ook? Ik houd van uitgesproken smaken. Die zitten niet in deze muffins. Dat had ik ook kunnen weten natuurlijk, want quinoa en courgette zijn nou eenmaal vrij neutraal van smaak. De feta, en de pecannoten redden de zaak nog een beetje, maar dit recept zou ik een volgende keer flink aanpassen met meer kruiden en bijvoorbeeld spinazie in plaats van courgette.
Erin Gleeson: Het Forest Feast Kookboek
Fontaine Uitgevers, €24,95