Wie in Nederland naar een Mexicaans restaurant gaat krijgt meestal Tex-Mex op z’n bord. Nieuwkomer El Santo belooft het anders aan te pakken met authentieke taco’s voor vriendelijke prijsjes. Het Smaak van Stad-team houdt wel van een goeie deal en toog naar de Oosterstraat.
Sfeer
Een van de eigenaars van El Santo heeft ook nog een webwinkel met designmeubels, dus dan mag je een kekke inrichting verwachten. En dat is het geval hier: het meubilair en de lampen zijn modern, maar door de gulle toepassing van kleur – elke wand heeft een andere felle tint en het plafond is groen geverfd – hangt er toch dat uitbundige Mexicaanse sfeertje. In het voorste gedeelte van de zaak zijn knusse privé-zitjes gecreëerd achter de gemetselde boogpoortjes die voorganger Filoxenia achterliet. De muren zijn versierd met vintage filmposters en Mexicaanse maskers en bij de ingang is een grote wandschildering aangebracht van de legendarische gemaskerde worstelaar El Santo, naar wie de zaak vernoemd is.
Eten
Wat je in Mexicaanse restaurants in Nederland krijgt voorgeschoteld is eigenlijk de Tex-Mex-keuken, met veel bonen, vlees en gesmolten kaas. El Santo pakt het anders aan en heeft zich laten inspireren door de taqueria’s die de afgelopen jaren een opmars maakten in de VS: zaakjes waar ze kleine tortilla’s – soft tacos – met uiteenlopende vullingen verkopen. De nadruk ligt daar op authenticiteit en zo ook hier in Groningen: de tortilla’s worden bijvoorbeeld naar traditioneel recept gemaakt door een ambachtelijk fabriekje van Mexicanen in Noord-Holland.
Eigenlijk willen we alles op de kaart wel proberen en omdat we met zijn vieren zijn komen we een heel eind. We gaan van start met de ‘cheezy nacho’s’, bestrooid met veel kaas, fijngesneden tomaat, jalapeño en koriander en een mild sausje op basis van zure room: niks mis mee. De huisgemaakte guacamole valt minder in de smaak. We proeven tot onze verbazing banaan en ook al wordt ons bezworen dat dat er niet in zit, van de associatie komen we niet meer af. Sommige rassen avocado’s hebben inderdaad een fruitig smaakje, leert een rondje googelen ons later, dus volgende keer wellicht beter.
De sopa de tortilla die als extra voorgerecht op tafel komt is een Mexicaanse klassieker: tomatensoep met rokerige gedroogde pasilla-peper, stukken avocada, repen gebakken tortilla en queso fresco. De kaantjes – uitgebakken vetspek – die het menu beloofde kunnen we niet ontdekken, wat misschien verklaart waarom we de soep aan de flauwe kant vinden. Iets meer diepte in de smaak en dit kan een geweldig gerecht zijn.
Over de taco’s verschillen de meningen. De vegetarische versie met zoete aardappel, gemarineerde portobello en queso fresco – een kruimelige witte kaas – is een uitgesproken succes. De variant met pittig gekruide gegrilde steak, cashewnoten en cactusblad en de taco met smeuïge pulled beef – de hipsterterm voor draadjesvlees – vallen ook in de smaak. De gamba’s met kool, limoen en chipotle-mayonaise: prima. Maar de chicken tinga vinden we, hoewel de vulling op een kekke blauwe tortilla ligt, niet erg bijzonder. Hij smaakt net als de taco’s die je thuis maakt met de kruidenmix van Casa Fiesta en daar ga je niet voor uit eten. De Al Pastor, met gemarineerde varkensschouder en ingelegde rode ui, mist ook iets: de beloofde ananas-habanerosalsa. Zonder dat fruitig-pittige element is het een vrij saai hapje.
We hebben ook een paar bijgerechten besteld. Mexicaanse frietjes – een variant op de cheezy nacho’s met chipotle-mayo in plaats van zure room – geroosterde maiskolf, die ook weer voorzien is van een kneepje Mexicaanse mayo, en de verslavend lekkere frijoles charros. Denk chili con carne, maar dan met pintobonen, gerookt spek en jalapeño’s. Hartig, pittig en vullend: hier zou ik op kunnen leven.
Ons voornemen om zoveel mogelijk verschillende gerechten te proberen sneuvelt bij het dessert. We moeten de de gefrituurde sprinkhanen en de crème karamel voor een volgende keer bewaren, want drie van de vier tafelgenoten hebben hun zinnen gezet op het gefrituurde zeezout-karamelroomijs. Geen slechte keus: mijn buurvrouw aan tafel roept het ijs in een zoet en knapperig warm deegjasje uit tot ‘beste toetje ooit’. Churros met chocoladesaus is misschien geen bijzonder nagerecht meer nu op elke markt een churroskraam staat, maar het blijft lekker decadent. En dit is een prima versie, met mooi droog-krokant gebakken deegstengels en een bitterzoete saus van goede, pure chocola.
Bediening
De jongen die onze tafel bedient doet dat met een onverstoorbare vrolijkheid en dat is maar goed ook, want we maken het hem niet makkelijk met onze vragen. Van de cocktail die we bij ons eten krijgen – een tijdelijke actie – worden we nog een tikje uitbundiger, maar daar kan hij prima tegen. Hij hakt vaker met dit bijltje, gokken we: El Santo trekt veel studenten. Door een misverstand komen de verkeerde desserts op tafel, maar dat wordt in de keuken snel opgelost. Een paar algemene verbeterpuntjes zien we nog wel: een doekje over tafel na het afruimen kan geen kwaad – het zijn nou eenmaal gerechten waarbij je snel iets morst – en omdat je veel met je handen eet zouden wat extra servetjes prettig zijn.
Kans op een tweede bezoek
Wij voorzien meer taco’s in onze toekomst. Het ene gerecht was beter geslaagd dan het andere, maar El Santo is in Groningen wél onderscheidend, het zit er leuk en de prijs-kwaliteitsverhouding is gewoon goed. As je de cheezy nacho’s en de frietjes achterwege laat, kun je er zelfs best gezond eten en dat is een goed excuus om vaker langs te komen.
Oosterstraat 30
www.elsanto.nl
Prijs taco’s €4,50 – €6,80