Uit eten gaan hoeft niet altijd een kwestie te zijn van culinaire hoogstandjes: soms wil je gewoon een goed bord pasta. Daarvoor gingen we langs bij pizzeria ristorante Galtelli aan het Schuitendiep.
Sfeer
In het gemiddelde Italiaanse restaurant word je om de oren geslagen met Eros Ramazotti en bestaat de interieurstyling uit slechte muurschilderingen en wijnflessen aan het plafond. Wellicht met het idee: als ons eten je niet naar Toscane, Sicilië of Umbrië transporteert, dan toch in elk geval de verzameling Italiaanse clichés om je heen. Galtelli heeft die verleiding gelukkig weten te weerstaan. Geen opdringerig aanwezige muziek, geen terracottatinten, maar crèmekleurige muren, stevige houten tafeltjes en donkerbruine stoelen en bankjes. Een tikje saai misschien, maar wel rustgevend.
Eten
Op de menukaart bij Galtelli staat vooral het bekende werk dat je in vrijwel elke pizzeria tegenkomt. Mits goed uitgevoerd, hoeft dat geen minpunt te zijn: klassiekers zijn klassiekers met een reden. We delen om te beginnen de bruschetta speciale, een mini-pizza belegd met tomaat, mozzarella, basilicum, courgette en rucola. En rode peper, ontdekken we als ons de vlammen opeens uit de mond slaan tijdens het eten. Het deeg lijkt in eerste instantie wat karig belegd, maar al etende besluiten we dat de verhouding brood-beleg prima is. De rode peper zorgt voor een fijne kick.
We drinken er wijn bij: wit voor mij, rood voor tafelgenoot. Galtelli blijkt van elke soort slechts een wijn per glas te verkopen en dat is jammer – zeker aangezien Italië een wijnland is – maar we zijn het er wel over eens dat dit goede huiswijnen zijn.
De pizza’s en de vlees- en visgerechten op de kaart laten we vanavond aan ons voorbij gaan: we bestellen allebei een pastagerecht. Tafelgenoot neemt de spaghetti campidanese als hoofdgerecht: Italiaanse worst, groene olijven en basilicum in een pittige tomatensaus. Een fijne combinatie, alleen blijken de olijven niet ontpit te zijn, wat het leegeten van het bord een wat oncharmante exercitie maakt. ,,Ik ben blij dat dit geen date is”, zegt ze. Ik ben voor de cannelloni contadina gegaan, met aubergine, courgette, oesterzwam en gorgonzola. Ik had een gorgonzola-saus verwacht, maar de blauwschimmelkaas blijkt in de ricottavulling van de pastabuizen verwerkt te zijn. Het pittige van de kaas komt niet volop tot z’n recht, maar ik eet mijn bord desalniettemin met smaak leeg.
Na enig twijfelen – die pasta’s vullen behoorlijk – besluiten we toch nog een nagerecht te nemen. De keuze is beperkt: verschillende soorten ijs voor 2 euro per bolletje, of tiramisu. Ik neem drie bolletjes: zwarte bes, pistache en citroen. Prima Italiaans schepijs, maar jammer van de presentatie in zo’n oubollige coupe onder een berg slagroom. Dat is wel heel erg jaren negentig. Op de tiramisu van tafelgenoot ligt ook al zo’n grote dot, en dat is toch echt niet nodig: het gerecht is romig en smeuïg genoeg van zichzelf. We concluderen allebei dat we dit een fijne uitvoering van de klassieker vinden: niet te droog, zoals je ze soms wel voorgeschoteld krijgt.
Bediening
We zijn hier op een maandagavond, maar toch zijn er nog vijf tafeltjes bezet. Die worden allemaal bediend door een jonge vrouw. Ze is vriendelijk en komt een aantal keer vragen of alles in orde is. Veel meer verwachten we ook niet deze avond.
Kans op een tweede bezoek
Tafelgenoot was erg te spreken over Galtelli: prettige sfeer en prima eten voor een goede prijs, oordeelde ze. Ik heb mijn restaurants liever iets meer uitgesproken, met gerechten op de kaart die je elders niet tegenkomt. Maar een straf is een tweede bezoek aan Galtelli zeker niet.
Schuitendiep 48
galtelli.nl
Pizza’s en pasta’s €7,50 – €15, vis- en vleesgerechten €17,50 – €26