Eetcafé De Gans in de Korrewegwijk is een buurtrestaurant, maar wel eentje met aspiraties. Worden die ook waargemaakt? Wij brachten een bezoek.
Sfeer
De Gans zit in een voormalig woonhuis in de Korrewegwijk en dat zie je binnen terug: het restaurant is verdeeld over diverse kamertjes. Knus, maar de houten ganzen en keramieken ganzenbeeldjes her en der zorgen voor een enorme jaren 90-vibe. En dat is nog niet lang genoeg geleden om weer hip te zijn. De inrichting is verder neutraal – veel hout, met als blikvangers een grote kroonluchter en twee glas-in-lood-lampen – waardoor het gevoel van oubolligheid beperkt blijft.
Eten
Nog voor we de kaart hebben gezien wordt ons gevraagd of we een broodplankje willen – niet van het huis – en daar zeggen we ja tegen. Het is goed brood, zelfgebakken zo te zien, met groene olijven erin en om te smeren de gebruikelijke kruidenboter, tapenade en olie. De amuse van dadel met sinaasappel-roomkaasvulling is een aardig gebaar: het is altijd slim om een vegetarische amuse te serveren als je de voorkeuren van je gasten nog niet weet.
De kaart klinkt veelbelovend en twee tafelgenoten hebben moeite met kiezen, dus gaan ze voor het twijfelmenu: dat levert ze een proeverij van voorgerechten op. De plakjes gans met oosterse marinade – de vogel neemt een prominente plek in op het menu – vallen erg in de smaak, het opgerolde rijstevel met vulling van gans minder: je proeft het vlees nauwelijks, vinden ze. De ‘pizza’ van filodeeg met zalm en wasabimayonaise is prima, maar ze zijn er niet wild van. De tafelgenoot die hier de grote versie van heeft besteld vindt het ook wel erg eenvoudig voor €10,90. En hoort pizza niet warm te zijn? Dit is een koud gerecht, en dat had best op de kaart vermeld mogen worden.
Tegen dat laatste probleem loop ik ook aan: ik heb de pulled pork op toast besteld, normaal gesproken een warm gerecht maar hier koud geserveerd. De beloofde honing-mosterdsaus ligt in kleine drupjes op het bord. Jammer, want het vlees is aan de droge kant en nogal flauw: er is een reden dat pulled pork traditioneel gemengd met saus wordt opgediend. De derde proeverij is een vegetarische versie, die bestaat uit een kommetje paprika-maissoep en een kleine salade caprese. Het smaakt goed, maar erg origineel vinden we die salade niet. En vergeleken met de andere proeverijen komt de vegetariër er ook wat bekaaid vanaf.
Als hoofdgerecht komen er flinke stukken vlees op tafel. De paardenbiefstuk met marsalasaus is een succes: mals en vol van smaak. De sukadelap smaakt zoals oma hem vroeger klaarmaakte, maar de rodewijnsaus is meer een dunne jus waar slechts een heel klein scheutje wijn aan toegevoegd is. Twee tafelgenoten hebben de specialiteit van het huis besteld: ganzenbout. Die valt ze wat tegen: het vlees is nogal vettig. De vegetariër krijgt een pannetje gestoofde champignons in romige saus voorgeschoteld en is daar dik tevreden mee.
De bijgerechten zijn wisselend: de venkelpuree bij mijn sukade is prima, maar de aardappelgratin die de anderen krijgen wordt unaniem als onsmakelijk bestempeld: droog en zurig. Naast de groente op onze borden – een spies van gegrilde courgette en paprika en een roos beetgaar gekookte bloemkool – krijgen we ook nog bakjes rodekool en friet om te delen – een beetje overdadig wat ons betreft, maar over honger hoef je in elk geval niet te klagen.
De drie tafelgenoten die voor het twijfelmenu gingen krijgen een proeverij van nagerechten. Dat menu is nogal een aanrader als je bij De Gans gaat eten, concluderen we: de twijfelaars krijgen voor minder geld grotere voor- en nagerechten en voor het hoofdgerecht mogen ze een voorkeur van de kaart aangeven. Over het niet erg aantrekkelijk ogende kwakje grijze dropmousse en plakje dropcake zijn de meningen verdeeld – een gevalletje ‘je vindt het lekker of je haat het’, maar het friszure en intens fruitige bramenijs krijgt de handen op elkaar, evenals de ‘frietjes’ van gefrituurde cake met custard.
Dat laatste gerecht heb ik in de grote versie besteld en ik voel me enigszins bekocht: ik krijg welgeteld drie kleine reepjes cake, net zoveel als de tafelgenoten met de proeverij. De bol amarettoijs verzacht de pijn een beetje. Op tafel komt ook nog een chocoladecakeje met een glaasje sinaasappel-pana cotta. Smakelijk, maar wel jammer dat de pana cotta afgedekt is met plastic folie voor de room opgestijfd was: het normaal zo fraaie spiegelgladde oppervlak wordt ontsierd door lelijke ribbels.
Bediening
Bij de reservering zijn we gevraagd een kwartiertje later te komen, zodat ze de komst van de gasten wat kunnen spreiden. Geen probleem, maar dan is het jammer dat we bij binnenkomst niet worden opgevangen. We staan wat te dralen bij de ingang en melden ons dan zelf maar bij de bar. De eigenaar komt aan het begin van de avond een praatje maken aan onze tafel: een mooie manier om je gasten het gevoel te geven dat ze welkom zijn. Maar die aandacht ontbreekt de rest van de avond bij de bediening. De menukaart laat op zich wachten, we moeten zelf om nieuwe drankjes vragen, vieze servetten blijven liggen en na de koffie komt er niemand meer bij ons langs, terwijl we bijna de laatsten in de zaak zijn. Ook kwalijk: wanneer we opmerken dat op de kaart niet aangegeven staat dat de voorgerechten koud zijn, wordt er niet gereageerd.
Kans op een tweede bezoek
De Gans is geen buurtrestaurant zoals je zou verwachten, met saté en schnitzel op het menu. Hier hebben ze aspiraties en dat zie je terug in de prijzen: voor drie gangen betaal je minimaal €35, tenzij je het twijfelmenu bestelt. Dan is het jammer dat de uitvoering zo tegenvalt. Mijn tafelgenoten hadden hier eerder wel goede ervaringen, dus wie weet dat we een volgende keer wel tevreden zijn. Maar dat bezoek zal nog even op zich laten wachten, want er staan nog meer veelbelovende buurtrestaurants op ons lijstje.
Diephuisstraat 6
www.degans.nl
Prijs drie gangen à la carte €32 – €42, twijfelmenu €32,90