Nu uit eten gaan weer iets normaler voelt, durven we ons eerste recensiebezoek wel weer aan. We gaan voor vertrouwd en fietsen naar het Kattendiep, waar Hemingway’s Cuba al minstens twee decennia voor een zomers sfeertje zorgt.
Sfeer
We beginnen de avond op het terras aan de voorzijde dat Hemingway’s deelt met buren Moro en Cervantes. Maar omdat het niet echt warm is, zoeken we na het eerste drankje de Cubaanse sferen binnen op. Vanwege de coronamaatregelen moesten we voor een tijdslot kiezen toen we reserveerden, maar zo te zien was dat vandaag niet echt noodzakelijk: het wordt de hele avond niet druk en we kunnen probleemloos langer blijven zitten. Gelukkig zit je hier dankzij strategisch geplaatste planten ook gezellig als er weinig mensen zijn, merken we.
Het interieur is weinig veranderd sinds collega-recensent Welmoed hier vijf jaar geleden was: de bekende bruinhouten cafémeubels worden opgefleurd met kroonluchters van felgekleurd plastic, ingelijste foto’s van Cuba in sepiatinten en een grote zwaardvis aan de muur. ‘Uitzonderlijk basic’, schreef ze toen, maar mijn oordeel is iets milder: Hemingway’s zal geen stylingprijs winnen, maar het is er wel knus.
Eten
Eerst even een algemeen punt van irritatie: ik kan geen streetfood meer zien op menukaarten. Het is een holle term, toegepast op elk gerecht dat in een kleinere portie dan gebruikelijk op tafel komt. En ik wil helemaal geen ‘medium’ porties, waarvan je vooraf geen idee hebt hoeveel je er moet bestellen en of ze al dan niet geschikt zijn om te delen. Ik wil gewoon een normaal bord eten. Maar ondertussen kiest de ene na de andere nieuwe horecazaak voor een streetfoodmenu. En zelfs de tapas bij Hemingway’s – bij uitstek dus hapjes die je bij een bar eet, en niet op straat – heten nu tapas-streepje-streetfood. Ugh.
Goed, wij eten vanavond dus tapas noch streetfood, maar gaan gewoon voor een ouderwets driegangenmenu. Dat kan gelukkig ook hier, al levert die tweedeling wel een beetje een overvolle menukaart op. Naast de losse tapas en de tapasmenu’s zijn er de Hemingway’s specials, streetfood specials en dan nog de reguliere voor- en hoofdgerechten.
De voorgerechten bieden niet veel variatie: diverse varianten brood om te delen, wat olijfjes en een soep van de dag. Dat is vandaag gazpacho, de koude Spaanse tomatensoep. Daar kiest tafelgenoot voor. Prima soepje, lekker lobbig en pittig, vindt hij. Erbij krijgt hij een stokbroodje met aioli en wat olijven, dus qua prijs (€5,50) is het in elk geval een goeie deal.
Ik heb het stokbrood met pesto en aïoli besteld (€4,75). Althans, dat was bedoeld voor ons beiden, maar aangezien tafelgenoot z’n eigen brood heeft, is het nu voor mij alleen. Ik klaag niet: het brood is lekker knapperig en de smeersels zijn smakelijk.
Dan volgen de hoofdgerechten. Of de opties op de kaart nou zo Cubaans zijn betwijfel ik – hield Fidel Castro erg van pulled pork? – maar daar hebben we het verder maar niet over. De pulled pork met barbecuesaus (€18) is in elk geval lekker zachtgegaard en smaakt prima. Erbij zit getoast platbrood, gegrilde mediterraanse groenten, friet en salade, dus ik ga hier niet met honger vandaan.
Tafelgenoot heeft ‘sticky icky chicken’ besteld (€17,75): een spies met in knoflook, gember en chili gemarineerde blokjes kipfilet, geserveerd met friet. Het is goed bereid, maar wel een enorme hoeveelheid vlees, concludeert hij. Hij probeert een beetje te minderen, maar als vegetariër of flexitariër kun je alleen kiezen tussen tapas of een enchilada.
Die brownie als dessert kennen we nu wel, dus sluiten we allebei af met de limoen-cheesecake (€7,50) met een bodem van kandijkoek en een bolletje limoenijs. Een goede keus, vinden we, al is het hard werken om met een lepeltje door de dikke koekbodem te hakken. Maar ach, zo verbranden we meteen weer wat calorieën.
Bediening
We worden gewoon aan tafel bediend, maar we moeten op een papiertje aankruisen wat we willen eten en dat overhandigen aan de serveerster. Is dat nieuw vanwege corona of was het altijd al zo? We zien er het nut niet zo van in. Verder hebben we geen klagen: de bediening is vriendelijk en we krijgen voldoende aandacht. Bij de wijn wordt standaard een glas water geserveerd en dat is attent.
Kans op een tweede bezoek
Hemingway’s is wat je noemt een solide zaak, zo’n eetcafé waar je naartoe gaat als je niet – positief dan wel negatief – verrast wilt worden. En in een tijd waarin alles opeens anders is dan anders, is dat helemaal prima.
Gedempte Kattendiep 23/1
hemingwaygroningen.nl
Driegangenmenu: ongeveer €30